«Ένα ταξίδι μέσα στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα» - Κυριακή του Πάσχα (Γκιάφη Ι.)

του Ιωάννη Αν. Γκιάφη

Θεολόγου- Πολιτικού Επιστήμονος

    Εδώ και μια ολόκληρη εβδομάδα ξεκίνησε ένα πνευματικό ταξίδι, αυτό της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας. Πολλοί σταθμοί-γεγονότα αναβίωσαν ενώπιον μας κατά τη διάρκεια αυτού. Η πνευματική αξία τους είναι μεγίστη, όταν ως κεντρικό πρόσωπο αναφοράς τους έχουν τον Θεάνθρωπο Χριστό. Το βασικό θέμα όλων αυτών των ημερών δεν είναι άλλο από το εκούσιο πάθος του Κυρίου μας, το οποίο και κορυφώνεται στον Γολγοθά. Όλες οι ημέρες που πέρασαν συνεχώς μας θύμισαν τα όσα έπαθε ο Χριστός υπέρ πάντων ημών. Αναβαίνει μέχρι το σταυρό και θανατώνεται προκειμένου να σώσει από την εξουσία του διαβόλου το ανθρώπινο γένος. Με την ταφή του φθάνει ακόμη και στον Άδη για να ελευθερώσει τους από αιώνων κρατουμένους του. Δεν παύει όμως ο θάνατος του Ιησού να προκαλεί τον πόνο και τη λύπη σε κάθε παλλόμενη χριστιανική καρδιά. 

 

    Από την άλλη πλευρά, όλοι γνωρίζουμε πως μια καταιγίδα την διαδέχεται η ηλιοφάνεια, έτσι και μετά τον θάνατο του Χριστού επί του σταυρού έρχεται η Ανάστασή του. Ο προορισμός του ταξιδιού της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας είναι η Κυριακή του Πάσχα, η ημέρα της Ανάστασης του Θεανθρώπου. Μελετώντας κανείς τον ιερό ευαγγελιστή Ματθαίο μαθαίνει πως τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, ξημερώνοντας Κυριακή, κατέφθασαν στον τάφο του Κυρίου η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία(η Παναγία). Ξαφνικά έγινε μεγάλος σεισμός. Τότε κατέβηκε από τον ουρανό Άγγελος Κυρίου ο οποίος κύλισε το λίθο με τον οποίο είχαν σφραγίσει τον τάφο του νεκρού Ιησού. Οι φρουροί του μνήματος όχι μόνο συγκλονίστηκαν από αυτό που είδαν, αλλά και έπεσαν κάτω σαν νεκροί. Ο ολόλευκος Άγγελος αμέσως απευθύνθηκε στις γυναίκες, καθησυχάζοντας αυτές σχετικά με τον Κύριο. Μία απάντηση τις έδωσε: «οὐκ ἔστιν ὧδε, ἠγέρθη καθὼς εἶπε».«Δεν είναι εδώ, διότι αναστήθηκε, όπως είπε.»(Ματθ. κη΄,6) Και μάλιστα τις παρότρυνε να πάνε στον τόπο όπου βρίσκονταν το νεκρό σώμα του Ιησού προκειμένου να βεβαιωθούν με τα ίδια τους τα μάτια το μέγα θαύμα της Ανάστασής του. Ακόμη τις προέτρεψε την αναστάσιμη αλήθεια να τρέξουν να την μεταλαμπαδεύσουν και στους μαθητές του Κυρίου.

    Στον δρόμο που πορεύονταν προς τους μαθητές, απροσδόκητα εμφανίστηκε μπροστά τους ο Αναστημένος Χριστός. Μια λέξη πρόφερε σε αυτές: «Χαίρετε». Αυτές τον πλησίασαν, έπεσαν στα πόδια του και τον προσκύνησαν. Κατόπιν ο Κύριος τις είπε αφ’ ενός να μην φοβούνται βλέποντάς τον διότι αναστήθηκε, αφετέρου να σπεύσουν να αναγγείλουν το γεγονός της εκ νεκρών Ανάστασής του στους μαθητές του. Οι δυο γυναίκες λοιπόν δεν γίνονται μόνο οι πρώτοι αδιάψευστοι μάρτυρες της Ανάστασης του Θεανθρώπου από τον κενό τάφο, αλλά καθίστανται και αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες του ίδιου του Αναστημένου Κυρίου.

    Η Ανάσταση του Χριστού είναι το βασικότερο έρεισμα της πίστης μας. Ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή θα μας το πει ξεκάθαρα: «Εάν ο Χριστός δεν ανασταίνονταν, η πίστη μας θα ήταν μάταιη» (Α΄ Κοριν. ιε΄,17). Η Ανάσταση έρχεται και νοηματοδοτεί τη ζωή του καθενός ανθρώπου, όταν του φανερώνει την κατάργηση του θανάτου και την ύπαρξη πλέον της ατελεύτητης πνευματικής ζωής. Το γεγονός της Ανάστασης έρχεται και κηρύσσει τη συνέχεια της ζωής και μετά θάνατον. Ακόμη και με τη λέξη «Πάσχα» υποδηλώνεται αυτό το πέρασμα από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του διαβόλου στην ελευθερία και στη μακαριότητα. Όπως οι Εβραίοι την ημέρα του Πάσχα εόρταζαν το πέρασμά τους μέσω της Ερυθράς θάλασσας στη γη της επαγγελίας, έτσι και για τους χριστιανούς το Πάσχα είναι το πέρασμα από το θάνατο στην αιώνια ζωή.

    

    Η Ανάσταση του Θεανθρώπου δεν είναι απλά ένα κοσμοσωτήριο γεγονός, αλλά ένα υπαρξιακό γεγονός. Και ως κάτι το υπαρξιακό σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος προσκαλείται να μετέχει σε αυτό, ώστε να γίνει μέτοχος της χάριτος της Ανάστασης. Προηγείται η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή μέσα στην οποία ο κάθε πιστός ασκείται στη νηστεία από τα πάθη του και στην καλλιέργεια των αρετών του. Όλος αυτός ο έντονος πνευματικός αγώνας αποβλέπει στην αρτιότερη συμμετοχή στο μυστήριο της Ανάστασης. Έτσι σκοπός του κάθε αγωνιζομένου χριστιανού ας είναι μέσω αυτής της σταυροαναστάσιμης πορείας της Εκκλησίας μας να ζει και τη δική του Ανάσταση. Την νέκρωση των αμαρτιών του και την ανάσταση των αρετών του! Χριστός Ανέστη!

Ποιμαντορική Εγκύκλιος Πάσχα 2020 Σεβ. Μητροπολίτου Αιτωλίας κ΄ Ακαρνανίας κ.κ. Κοσμά

ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ
ΙΕΡΑ  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΣ
ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ
Ἀρχιεπ. Δαμασκηνοῦ 10 - 302 00 ΜΕΣΟΛΟΓΓΙΟΝ
Τηλ: 26310-22322, 22421, Fax: 2631028701
e_mail: imaa@otenet.gr

Ἐν Ἱερᾷ Πόλει Μεσολογγίου 

τῇ  9ῃ Ἀπριλίου 2020

Ἀρ. Πρωτ.: 296                                            

ΑΓΙΟΝ  ΠΑΣΧΑ  2020

ΠΟΙΜΑΝΤΟΡΙΚΗ ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ

(ΕΓΚΥΚΛΙΟΣ  ΥΠ’ ΑΡΙΘΜ: 128 )

Ο ΧΑΡΙΤΙ ΘΕΟΥ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΚΑΙ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΟΣΜΑΣ

ΤΗΣ ΑΓΙΩΤΑΤΗΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΕΩΣ ΑΙΤΩΛΙΑΣ ΚΑΙ ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ

Πρός τόν ἱερόν κλῆρον, τίς μοναστικές ἀδελφότητες

καί τόν εὐσεβῆ λαό τῆς καθ’ ἡμᾶς θεοσώστου Ἱερᾶς Μητροπόλεως.

 «Ἀνέστη  Χριστός  καί  ζωή  πολιτεύεται»  (Ἱερός Χρυσόστομος).

  Πάσχα Κυρίου Πάσχα, σήμερα ἀγαπητοί. Ἑορτή ἑορτῶν καί πανήγυρις πανηγύρεων. «Χριστός Ἀνέστη ἐκ νεκρῶν θανάτῳ θάνατον πατήσας»!

   
       Χαίρετε οὐρανοί, χαῖρε ἡ γῆ, χαίρετε τά σύμπαντα…! 

 Ἡ Ἀνάσταση τοῦ Κυρίου Ἰησοῦ Χριστοῦ, εἶναι ἡ μοναδική νίκη, ἡ ὁποία κάνει ὅλη τήν ἀνθρωπότητα νά χαίρεται, ἀπό τόν πρωτόπλαστο ἕως τόν τελευταῖο ἄνθρωπο ἐπάνω στή γῆ. Ἐπίσης, λέει ὁ ἱερός Χρυσόστομος: «ἡ σταυρική θυσία καί ἡ Ἀνάστασι τοῦ Χριστοῦ μας τόν θάνατον ἀνεῖλε, τοῦ Ἄδου τάς χαλκάς πύλας συνέτριψεν, τούς σιδηρούς μοχλούς συνέθλασε, τοῦ διαβόλου τήν ἀκρόπολιν κατέλυσε, τῆς ἁμαρτίας τά νεῦρα ἐξέκοψεν, ὑπό καταδίκην κειμένη τήν οἰκουμένην ἅπασαν, ἐξήρπασεν».

Κάθε νίκη στή γῆ, χωρίζει τούς ἀνθρώπους, γιατί ἄλλους ἀναδεικνύει νικητάς καί ἄλλους ἡττημένους. Ἡ νίκη τοῦ Γολγοθᾶ καί τοῦ Παναγίου Τάφου τοῦ Χριστοῦ μας, ἔφερε θλίψι καί συντριβή στό διάβολο, συνέτριψε τό κράτος του καί ἕνωσε ὅλους τούς ἀνθρώπους, οἱ ὁποῖοι πίστεψαν στή θεότητά Του, στήν Ἀνάστασί Του, στό Ἱερό Εὐαγγέλιό Του.

«Ἀνέστη Χριστός καί ζωή πολιτεύεται»! Ἀνέστη Χριστός καί ἀγάπη ἀληθινή καί θυσιαστική προσφέρθηκε στόν κόσμο! Θυσιάστηκε ὡς ἄνθρωπος στό Γολγοθᾶ, ἐτάφη καί ἀνέστη ἐκ νεκρῶν, προσέφερε καί προσφέρει στούς ἀνθρώπους, ἀγάπη εἰλικρινῆ καί καθαρή, λύτρωσι, σωτηρία, ἀνάστασι, ἀφθαρσία, κατά χάριν θέωσι.

Ἐφέτος ὑπάρχει μία μεγάλη διαφορά μέ τή λαμπρή ἑορτή τοῦ Πάσχα. Ἐφέτος ζήσαμε καί ζοῦμε τό σταυρώσιμο καί τό Ἀναστάσιμο Πάσχα ἐκτός τοῦ Ἱεροῦ Ὀρθόδοξου Ναοῦ μας, χωρίς λατρευτική ζωή, χωρίς ἀκολουθίες καί Θεία Λειτουργία. Χωρίς τήν μετοχή στήν θεία λατρεία, ζεῖτε σήμερα οἱ πιστοί τήν βασιλίδα τῶν ἑορτῶν στά σπίτια σας.

Χαιρόμαστε σήμερα, ἀγαπητοί, ἐμεῖς οἱ ταπεινοί λειτουργοί τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ μας, ἀλλά πολύ λυπούμαστε γιατί ἐσεῖς δέν μπορέσατε νά ἐκκλησιαστεῖτε, νά προσκυνήσετε τόν Ἀναστάντα, νά λάβετε τό Ἅγιο Φῶς πού ἀποδεικνύει κάθε χρόνο τήν θεότητα τοῦ Χριστοῦ μας καί τήν παρουσία Του, νά ψάλετε στό Ναό καί νά φωνάξετε τό «Ἀληθῶς Ἀνέστη». Ἐνῶ ὁ Χριστός μας ἔφερε καί φέρει τήν ἑνότητα, ἐφέτος εἴμαστε χωρισμένοι καί σέ ἀπόστασι ὁ ἕνας ἀπό τόν ἄλλο.

Δέν ἐρευνῶ αὐτή τήν στιγμή τά αἴτια. Λυποῦμαι γι’ αὐτό τόν χωρισμό. Παρηγοροῦμαι, ὅμως, γιατί ἡ σκέψι σας, ἡ καρδιά σας εἶναι ἐδῶ στόν Ἱερό Ναό, στήν εἰκόνα τῆς Ἀναστάσεως, στό «Χριστός Ἀνέστη», στήν Ἁγία Τράπεζα, στό Ἅγιο Ποτήριο, ὅπου ἀναπαύεται τό Σῶμα καί τό Αἷμα τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ.

Σήμερα, σᾶς ἀπευθύνω τόν Ἀναστάσιμο Χαιρετισμό. Σᾶς παρακαλῶ καί σᾶς εὔχομαι πάντοτε νά χαίρετε ἐν Κυρίῳ Ἀναστάντι. Μή χάσουμε τήν πίστι μας, τήν προσήλωσί μας, τήν ὑπακοή μας στόν Κύριο. Ὅλοι μας σήμερα νά δυναμώσουμε τήν ἀγάπη μας στόν Ἀναστάντα, νά ἑδραιώσουμε τήν ὁμολογία μας. Μή χάσουμε τό θάρρος μας, μήν κλονισθοῦμε.

Ὁ Ἀναστάς Κύριος εἶναι ὁ Παντοδύναμος Θεός, ὁ θεμέλιος λῖθος πάνω στόν ὁποῖο θά συντριβοῦν ὅλοι ὅσοι θελήσουν ὕπουλα ἤ φανερά νά Τόν ξερριζώσουν ἀπό τίς καρδιές μας. Πολλοί Τόν πολέμησαν, «μεγάλοι καί θαυμαστοί» κατά κόσμον, ἀλλά ὅλοι ἀφανίστηκαν, χάθηκαν. Ὁ Ἀναστάς Κύριος Ἰησοῦς Χριστός εἶναι Ἐκεῖνος πού μένει καί θά παραμένει πάντοτε κοντά μας. Φωτίζει, εἰρηνεύει, ἑνώνει, χαροποιεῖ, σώζει, ἁγιάζει ἀληθινά τούς πιστούς Του. Ἄς μή φοβόμαστε, ἀγαπητοί. Δέν θά μᾶς ἀφήσει ὁ Κύριός μας. Ἄς ἀποφασίσουμε νά μετανοήσουμε ὅλοι, γιατί οἱ ἁμαρτίες μας ἐπέτρεψαν τήν μεγάλη δοκιμασία.

Βέβαια, ὀφείλουμε νά ἐπισημάνουμε ὅτι ἡ λατρεία τοῦ Ἀναστάντος δέν ἀναπληρώνεται μέ τήν παραμονή μας στό σπίτι. Ἐφ’ ὅσον τά πράγματα ἦλθαν ὅπως τά ζοῦμε, σήμερα ἄς γονατίσουμε καί ἄς προσευχηθοῦμε στόν μόνο Παντοδύναμο Ἰατρό, πρός τόν Ἀναστάντα Κύριο, νά ἀπομακρύνει τήν ἐπιδημία. Ἐπαναλαμβάνω, ἄς κάνουμε τό σπίτι μας σπίτι ὀρθόδοξο μέ τήν εἰκόνα τοῦ Ἀναστάντος, τῆς Παναγίας, τῶν Ἁγίων, μέ τό καντήλι καί τό θυμίαμα. Ὁ Ἅγιος Κοσμᾶς ὁ Αἰτωλός μᾶς συμβουλεύει νά μήν χάσουμε Χριστό καί ψυχή. Μέ τόν Ἀναστάντα στήν καρδιά μας, ὅλα θά τακτοποιηθοῦν. Ναί, ἀγαπητοί μου ἀδελφοί, πιό δυνατοί, πιστοί καί καθαροί, θά ξαναρθοῦμε στούς Ἱερούς Ναούς μας, γιά νά τούς γεμίσουμε, νά ζήσουμε Ἀνάστασι, νά ψάλλουμε τό «Χριστός Ἀνέστη!».

Μέ τήν ἀγάπη τοῦ Ἀναστάντος Χριστοῦ,

Ο  ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ

†  Ο  ΑΙΤΩΛΙΑΣ  ΚΑΙ  ΑΚΑΡΝΑΝΙΑΣ  ΚΟΣΜΑΣ

Τελετή Αφής Αγίου Φωτός (Πανάγιος Τάφος-Ιεροσόλυμα) 2020

Παρακολουθήστε ζωντανά την Τελετή Αφής Αγίου Φωτός από τον Πανάγιο Τάφο στα Ιεροσόλυμα.

«Πορεύομαι ίνα ξυπνήσω αυτόν» (Λάμπρου Κ. Σκόντζου)

«ΠΟΡΕΥΟΜΑΙ ΙΝΑ ΞΥΠΝΗΣΩ ΑΥΤΟΝ»

(Θεολογικό σχόλιο στο Σάββατο του Λαζάρου)

Λάμπρου Κ.Σκόντζου, Θεολόγου - Καθηγητού 

        Το Σάββατο της ΣΤ΄ Εβδομάδος των Νηστειών η Αγία μας Εκκλησία όρισε να εορτάζουμε την θαυμαστή ανάσταση του Λαζάρου. Αυτό δεν είναι τυχαίο. Διότι, πρώτον το μεγάλο και θαυμαστό αυτό γεγονός συμπίπτει χρονικά με την είσοδο του Κυρίου μας στην αγία πόλη της Ιερουσαλήμ. Και δεύτερον, ότι το γεγονός της εκ νεκρών αναστάσεως του φίλου του Κυρίου είναι μια τρανή απόδειξη ότι ο Χριστός μας είναι ο κύριος της ζωής και του θανάτου, ότι αυτός που ανάστησε από τους νεκρούς το Λάζαρο θα αναστήσει και τον Εαυτό του, αφού θα σκυλέψει τον Άδη και θα  νικήσει τον θάνατο!

       Σύμφωνα με το ευαγγελικό ανάγνωσμα ο Λάζαρος με τις αδελφές του Μάρθα και Μαρία, που κατοικούσαν στην κώμη Βηθανία, είχαν εγκάρδιες φιλικές σχέσεις με τον Κύριο. Φαίνεται ότι πολλές φορές είχαν την ύψιστη τιμή και χαρά να δεχτούν και να φιλοξενήσουν το Χριστό στον ευλογημένο οίκο τους  (Λουκ.10,38-42).

      Ξαφνικά ο Λάζαρος ασθένησε βαριά. Οι δυο αδερφές έστειλαν μήνυμα στον Ιησού ότι ο αγαπημένος Του φίλος  ο Λάζαρος αρρώστησε. Ο Χριστός διαβεβαίωσε τους απεσταλμένους πως «αύτη η ασθένεια ούκέστι προς θάνατον, αλλ’ υπέρ της δόξης του Θεού, ίνα δοξασθή ο υιός του Θεού δι΄ αυτής» (Ιωάν.11,4). Όμως ο Λάζαρος πέθανε και ετάφη σε σπηλώδες μνημείο, σύμφωνα με τις ιουδαϊκές συνήθειες. Ο Χριστός αφού έμεινε δύο ημέρες στον τόπο που βρισκόταν πήρε τους μαθητές του και γύρισε στην Ιουδαία κατευθύνθηκε στη Βηθανία, παρ’ όλο ότι οι μαθητές Του τον προειδοποιούσαν για τον κίνδυνο να τον λιθοβολήσουν οι Ιουδαίοι. Καθ’ οδόν  τους διαβεβαίωνε πως «Λάζαρος ο φίλος ημών κεκοίμηται΄ αλλά πορεύομαι ίνα εξυπνίσω αυτόν. Είπονουν οι μαθηταί αυτού΄ Κύριε, ει κεκοίμηται, σωθήσεται. Ειρήκει δε ο Ιησούς περί του θανάτου αυτού΄ εκείνοι δε έδοξαν ότι περί της κοιμήσεως του ύπνου λέγει. Τότε ουνείπεναυτοίς ο Ιησούς παρρησία΄ Λάζαρος απέθανε, και χαίρω δι’ ημάς, ίνα πιστεύητε, ότι ουκ ήμην εκεί» (Ιωάν.11,12-15).

        Η ενθουσιώδης Μάρθα, όταν έμαθε ότι ο Χριστός έρχεται στην βυθισμένη στο πένθος Βηθανία, έτρεξε να Τον προϋπαντήσει και με απόλυτη εμπιστοσύνη σε Αυτόν του είπε: «Κύριε, ει ης ώδε, ο αδελφός μου ουκ αν ετεθνήκει. Αλλά και νυν οίδα ότι όσα αν αιτήση τον Θεόν, δώσει σοι ο Θεός». Ο Ιησούς της λέει ξεκάθαρα: «αναστήσεται ο αδελφός σου» (Ιωάν.11,24) και διαβεβαιώνει πανηγυρικά: «Εγώ ειμί η ανάστασις και η ζωή. Ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται΄ και πας ο ζων και πιστεύων εις εμέ ου μη αποθάνη εις τον αιώνα» (Ιωάν.11,26). Μετά ζήτησε να τον οδηγήσουν στο μνημείο και να άρουν τον λίθο από την θύρα του σπηλαίου. Τότε η Μαρία τον προειδοποίησε: «Κύριε, ήδη όζει΄ τεταρταίος γαρ εστι». Ο Χριστός της είπε πως «ουκ είπον σοι ότι εάν πιστεύσης όψει την δόξαν του Θεού;» (Ιωάν.11,40). Αφού κύλησαν το λίθο ο Κύριος στάθηκε μπροστά στο μνημείο και σήκωσε τα μάτια στον ουρανό και είπε: «Πάτερ, ευχαριστώ σοι ότι ήκουσάς μου. Εγώ δε ήδειν ότι πάντοτέ μου ακούεις ΄ αλλά δια τον όχλον τον παρεστώτα είπον, ίνα πιστεύσωσιν ότι συ με απέστειλας» (Ιωάν.11,41). Κατόπιν φώναξε με δυνατή φωνή: «Λάζαρε δεύρο έξω». Το θαύμα έγινε, ο Λάζαρος έζησε και εξήλθε του μνημείου δεμένος με τα νεκρικά ενδύματα. Ο Χριστός έδωσε εντολή να τον λύσουν και να περπατήσει.    

        Το μεγάλο αυτό γεγονός έκανε πολλούς να πιστέψουν στο Χριστό. Κάποιοι άλλοι έτρεξαν στους Φαρισαίους και ανήγγειλαν το θαύμα. Οι σκληρόκαρδοι και υποκριτές εκείνοι άνθρωποι, μαζί με το ιουδαϊκό ιερατείο, όχι μόνο δεν συγκινήθηκαν και δεν πίστεψαν στα θαύμα και τη δύναμη του Ιησού, αλλά σκληρύνθηκαν έτι περισσότερο οι καρδιές τους. Ο αρχιερέας Καϊάφας είπε το εξής καταπληκτικό: «Υμείς ουκ οίδατε ουδέν, ουδέ διαλογογίζεσθε ότι συμφέρει ημίν ίνα εις άνθρωπος αποθάνη υπέρ του λαού και μη όλον το έθνος απόληται» και σχολιάζει ο ιερός ευαγγελιστής: «Τούτο δε αφ’ εαυτού ουκ είπεν, αλλά αρχιερεύς ων του ενιαυτού εκείνου προεφήτευσεν ότι έμελλεν ο Ιησούς αποθνήσκειν υπέρ του έθνους, και ουχ υπέρ του έθνους μόνον, αλλ’ ίνα τα τέκνα του Θεού τα διεσκορπισμένασυναγάγη εις εν» (Ιωάν.11:49-52). 

        Η ανάσταση του Λαζάρου είναι το μεγαλύτερο θαύμα του Κυρίου. Αυτό φαίνεται και από το γεγονός ότι δεν έσπευσε αμέσως με την είδηση του θανάτου του φίλου Του, αλλά πήγε στη Βηθανία ύστερα από τέσσερις ημέρες για να φανεί το μέγεθος του μεγάλου θαύματος και της υπέρτατης δυνάμεως του Θεού. Ο ιερός Χρυσόστομος τονίζει πως «Έμεινεν, ίνα αποπνεύση (ο Λάζαρος) και ταφή, ίνα μηδείς έχη λέγειν ούπω τελευτήσαντα αυτόν ανέστησεν΄ ότι κάρος ην, ότι έκλυσις ήν, ότι καταγωγή ήν και ου θάνατος» (παρά Π. Τρεμπέλα Υπόμνημα εις το κατά Ιωάννην Ευαγγέλιον, Αθήναι 1969,σελ.401). Αν και ο νεκρός άρχισε να αποσυντίθενται ο Χριστός τον ανάστησε, φανερώνοντας το μεγαλείο της θείας δυνάμεώς Του. Είναι ο κύριος της ζωής, διότι είναι ο ίδιος η ζωή. Κανένας ποτέ δεν τόλμησε να ισχυριστεί αυτό που φανέρωσε στη Μάρθα «Εγώ ειμι η ανάστασις και η ζωή, ο πιστεύων εις εμέ, καν αποθάνη, ζήσεται» (Ιωάν.11,25).

        Αυτή η διαβεβαίωση ότι ο ίδιος ο Κύριός μας Ιησούς Χριστός είναι η πηγή της ζωής και η μακάρια ανάστασή μας είναι η μεγάλη μας παρηγοριά και η άρρητη δύναμη που μας κάνει να υπερνικάμε όλες τις αντιξοότητες της επίγειας ζωής μας. Χάρη σ’ Αυτόν δεν θα  πεθάνουμε ποτέ, έστω και αν το φθαρτό σώμα μας αποτεθεί στη γη και αποσυντεθεί. Αυτό είναι ένα απλό βιολογικό γεγονός, το οποίο δεν έχει ουδεμία οντολογική επίπτωση για μας τους πιστούς του Χριστού. Η ψυχή μας θα εξακολουθεί να ζει και χωρίς το σώμα μας, μια ζωή ασύγκριτα ανώτερη από την επίγεια. Αλλά όχι για πάντα μόνη της, διότι «έρχεται ώρα, και νυν εστιν, ότε οι νεκροί ακούσονται της φωνής του υιού του Θεού και οι ακούσαντες ζήσονται» (Ιωάν.5,25). Τα σώματά μας θα ζήσουν και θα ενωθούν και πάλι με τα πνεύματά μας για να μην ξαναχωρίσουν ποτέ πια, αλλά να ζουν αιώνια την όντως ζωή και να συνδοξάζονται με το Χριστό.

         Το μέγα θαύμα της Αναστάσεως του Λαζάρου δείχνει ξεκάθαρα ότι όπως ο Χριστός ανάστησε με γοερή φωνή Του εκείνον, κατά τον ίδιο τρόπο θα αναστήσει και μας. Με τη δική Του ανάσταση νίκησε κατά κράτος το θάνατο. Δια της Αναστάσεως του Χριστού «έσχατος εχθρός καταργείται ο θάνατος» (Α΄Κορ.15,26), διακηρύττει πανηγυρικά ο απόστολος Παύλος.

        Η μεγάλη αυτή εορτή λειτουργεί ως πνευματική ανάταση στις ψυχές ημών των πιστών, οι οποίοι συν-οδοιπορούμε με τον Κύριο προς το εκούσιο πάθος και το σταυρικό Του θάνατο. Αυτό το αποδίδει θαυμάσια το ιερό τροπάριο της εορτής: «Την κοινήν ανάστασιν προ του σου πάθους πιστούμενος, εκ νεκρών ήγειρας τον Λάζαρον Χριστέ ο Θεός΄ όθεν και ημείς ως οι παίδες, τα νίκης σύμβολα φέροντες σοι το νικητή του θανάτου βοώμεν΄ Ωσαννά εν τοις υψίστοις, ευλογημένος ο ερχόμενος, εν ονόματι Κυρίου»

Ηλ. Πηγή:  aktines.blogspot.com