«Ένα ταξίδι μέσα στην Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα» - Κυριακή του Πάσχα (Γκιάφη Ι.)

του Ιωάννη Αν. Γκιάφη

Θεολόγου- Πολιτικού Επιστήμονος

    Εδώ και μια ολόκληρη εβδομάδα ξεκίνησε ένα πνευματικό ταξίδι, αυτό της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας. Πολλοί σταθμοί-γεγονότα αναβίωσαν ενώπιον μας κατά τη διάρκεια αυτού. Η πνευματική αξία τους είναι μεγίστη, όταν ως κεντρικό πρόσωπο αναφοράς τους έχουν τον Θεάνθρωπο Χριστό. Το βασικό θέμα όλων αυτών των ημερών δεν είναι άλλο από το εκούσιο πάθος του Κυρίου μας, το οποίο και κορυφώνεται στον Γολγοθά. Όλες οι ημέρες που πέρασαν συνεχώς μας θύμισαν τα όσα έπαθε ο Χριστός υπέρ πάντων ημών. Αναβαίνει μέχρι το σταυρό και θανατώνεται προκειμένου να σώσει από την εξουσία του διαβόλου το ανθρώπινο γένος. Με την ταφή του φθάνει ακόμη και στον Άδη για να ελευθερώσει τους από αιώνων κρατουμένους του. Δεν παύει όμως ο θάνατος του Ιησού να προκαλεί τον πόνο και τη λύπη σε κάθε παλλόμενη χριστιανική καρδιά. 

 

    Από την άλλη πλευρά, όλοι γνωρίζουμε πως μια καταιγίδα την διαδέχεται η ηλιοφάνεια, έτσι και μετά τον θάνατο του Χριστού επί του σταυρού έρχεται η Ανάστασή του. Ο προορισμός του ταξιδιού της Αγίας και Μεγάλης Εβδομάδας είναι η Κυριακή του Πάσχα, η ημέρα της Ανάστασης του Θεανθρώπου. Μελετώντας κανείς τον ιερό ευαγγελιστή Ματθαίο μαθαίνει πως τα μεσάνυχτα του Σαββάτου, ξημερώνοντας Κυριακή, κατέφθασαν στον τάφο του Κυρίου η Μαρία η Μαγδαληνή και η άλλη Μαρία(η Παναγία). Ξαφνικά έγινε μεγάλος σεισμός. Τότε κατέβηκε από τον ουρανό Άγγελος Κυρίου ο οποίος κύλισε το λίθο με τον οποίο είχαν σφραγίσει τον τάφο του νεκρού Ιησού. Οι φρουροί του μνήματος όχι μόνο συγκλονίστηκαν από αυτό που είδαν, αλλά και έπεσαν κάτω σαν νεκροί. Ο ολόλευκος Άγγελος αμέσως απευθύνθηκε στις γυναίκες, καθησυχάζοντας αυτές σχετικά με τον Κύριο. Μία απάντηση τις έδωσε: «οὐκ ἔστιν ὧδε, ἠγέρθη καθὼς εἶπε».«Δεν είναι εδώ, διότι αναστήθηκε, όπως είπε.»(Ματθ. κη΄,6) Και μάλιστα τις παρότρυνε να πάνε στον τόπο όπου βρίσκονταν το νεκρό σώμα του Ιησού προκειμένου να βεβαιωθούν με τα ίδια τους τα μάτια το μέγα θαύμα της Ανάστασής του. Ακόμη τις προέτρεψε την αναστάσιμη αλήθεια να τρέξουν να την μεταλαμπαδεύσουν και στους μαθητές του Κυρίου.

    Στον δρόμο που πορεύονταν προς τους μαθητές, απροσδόκητα εμφανίστηκε μπροστά τους ο Αναστημένος Χριστός. Μια λέξη πρόφερε σε αυτές: «Χαίρετε». Αυτές τον πλησίασαν, έπεσαν στα πόδια του και τον προσκύνησαν. Κατόπιν ο Κύριος τις είπε αφ’ ενός να μην φοβούνται βλέποντάς τον διότι αναστήθηκε, αφετέρου να σπεύσουν να αναγγείλουν το γεγονός της εκ νεκρών Ανάστασής του στους μαθητές του. Οι δυο γυναίκες λοιπόν δεν γίνονται μόνο οι πρώτοι αδιάψευστοι μάρτυρες της Ανάστασης του Θεανθρώπου από τον κενό τάφο, αλλά καθίστανται και αυτόπτες και αυτήκοοι μάρτυρες του ίδιου του Αναστημένου Κυρίου.

    Η Ανάσταση του Χριστού είναι το βασικότερο έρεισμα της πίστης μας. Ο Απόστολος Παύλος στην Α΄ προς Κορινθίους επιστολή θα μας το πει ξεκάθαρα: «Εάν ο Χριστός δεν ανασταίνονταν, η πίστη μας θα ήταν μάταιη» (Α΄ Κοριν. ιε΄,17). Η Ανάσταση έρχεται και νοηματοδοτεί τη ζωή του καθενός ανθρώπου, όταν του φανερώνει την κατάργηση του θανάτου και την ύπαρξη πλέον της ατελεύτητης πνευματικής ζωής. Το γεγονός της Ανάστασης έρχεται και κηρύσσει τη συνέχεια της ζωής και μετά θάνατον. Ακόμη και με τη λέξη «Πάσχα» υποδηλώνεται αυτό το πέρασμα από την κατάρα του Αδάμ και τη δουλεία του διαβόλου στην ελευθερία και στη μακαριότητα. Όπως οι Εβραίοι την ημέρα του Πάσχα εόρταζαν το πέρασμά τους μέσω της Ερυθράς θάλασσας στη γη της επαγγελίας, έτσι και για τους χριστιανούς το Πάσχα είναι το πέρασμα από το θάνατο στην αιώνια ζωή.

    

    Η Ανάσταση του Θεανθρώπου δεν είναι απλά ένα κοσμοσωτήριο γεγονός, αλλά ένα υπαρξιακό γεγονός. Και ως κάτι το υπαρξιακό σημαίνει ότι ο κάθε άνθρωπος προσκαλείται να μετέχει σε αυτό, ώστε να γίνει μέτοχος της χάριτος της Ανάστασης. Προηγείται η Αγία και Μεγάλη Τεσσαρακοστή μέσα στην οποία ο κάθε πιστός ασκείται στη νηστεία από τα πάθη του και στην καλλιέργεια των αρετών του. Όλος αυτός ο έντονος πνευματικός αγώνας αποβλέπει στην αρτιότερη συμμετοχή στο μυστήριο της Ανάστασης. Έτσι σκοπός του κάθε αγωνιζομένου χριστιανού ας είναι μέσω αυτής της σταυροαναστάσιμης πορείας της Εκκλησίας μας να ζει και τη δική του Ανάσταση. Την νέκρωση των αμαρτιών του και την ανάσταση των αρετών του! Χριστός Ανέστη!